Η Γεντιανή φυτρώνει από πολύ παλιά στην Ελληνική γη. Ο κένταυρος Χείρων την χρησιμοποιούσε, λένε, σαν φάρμακο. Είναι τόσο παλιό αυτοφυές φυτό στη χώρα μας. Υπάρχουν πάνω από 180 είδη Γεντιανής που φυτρώνουν σε όλα τα κλίματα και σε όλες σχεδόν τις περιοχές. Στη Νότια Αμερική και στη Νότια Ζηλανδία το χρώμα των λουλουδιών της είναι κόκκινο. Στην Ευρώπη το χρώμα των λουλουδιών της είναι μπλέ, υπάρχουν και κίτρινα και άσπρα αλλά είναι πιο σπάνια.

Το υπερικό ή αλλοιώς σπαθόχορτο ή βάλσαμο ή βαλσαμόχορτο το συναντάμε σε πολλά μέρη στην Ελλάδα. Φύεται σε κάμπους, λόφους, φράχτες και γενικά σε ακαλλιέργητους τόπους. Είναι φυτό που φτάνει σε ύψος τους 80 πόντους με στέραιο στέλεχος, όρθιο, κυλινδρικό με δυό γραμμές που εξέχουν κατά μήκος.Τα φύλλα του είναι μικρά, πολλά, ωοειδή, μακρουλά ωχροπράσινα και διαφανή και φέρουν σκούρα στίγματα στις άκρες. Το αφέψημά του καταπραύνει και λένε πως είναι άριστο αντικαταθλιπτικό.

Ο Δυόσμος χρησιμοποιείται παντού, από τις οδοντόκρεμες έως τα φαγητά μας.Γίνεται κεφτεράκι χωρίς δυόσμο; Αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε μια νοικοκυρά , όχι απαραιτήτως μαγείρισσα. Το έγχυμα του δυόσμου μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ένα προβληματικό δέρμα. Με το αιθέριο έλαιο αρωματίζουμε παστίλιες δυόσμου και πουλιούνται στα φαρμακεία σαν παστίλιες για το λαιμό. Πολλοί πιστεύουν ότι ένα ποτηράκι λικέρ Δυόσμου τονώνει το νευρικό σύστημα.

Το Ρήο ή αλλοιώς ευρύτερα γνωστό σαν Ραβέντι είναι ιθαγενές φυτό του Θιβέτ. Εκεί μεγαλώνει πάρα πολύ , μπορεί να φτάσει σε ύψος τα δύο μέτρα. Το χαρακτηριστικό του φυτού είναι πως όταν πάρει όλη του την ανάπτυξη δεν έχει σχεδόν ρίζες. Αυτές καταστρέφονται και ζει από τα παράριζα που εν τω μεταξύ έχει αναπτύξει. Οι βλαστοί του και τα κλαδιά του είναι πολύ χοντρά και ο φλοιός του ρουφάει πολύ νερό και γίνεται σαν σφουγγάρι.Τα άνθη του βγαίνουν στην κορυφή του φυτού, πολλά μαζί σαν χριστουγενιάτικο δέντρο. Τα ρίζώματά του είναι εκείνα που χρησιμοποιούν στην φαρμακοβιομηχανία.