βότανα, γιατροσόφια, αιθέρια έλαια

πηκτίνη

Γεντιανή

Η Γεντιανή φυτρώνει από πολύ παλιά στην Ελληνική γη. Ο κένταυρος Χείρων την χρησιμοποιούσε, λένε, σαν φάρμακο. Είναι τόσο παλιό αυτοφυές φυτό στη χώρα μας. Υπάρχουν πάνω από 180 είδη Γεντιανής που φυτρώνουν σε όλα τα κλίματα και σε όλες σχεδόν τις περιοχές. Στη Νότια Αμερική και στη Νότια Ζηλανδία το χρώμα των λουλουδιών της είναι κόκκινο. Στην Ευρώπη το χρώμα των λουλουδιών της είναι μπλέ, υπάρχουν και κίτρινα και άσπρα αλλά είναι πιο σπάνια.

Αλθαία

Αλθαία η άκακη, θα την ονομάσω εγώ, γιατί δεν έχει παρενέργειες αυτό το φυτό. Είναι ΑΤΟΞΙΚΗ. Οι γιατροί της αρχαιότητας, Διοσκουρίδης, Ιπποκράτης, Γαληνός την ήξεραν από τότε. Τι υπέροχο φυτό. Τι πανέμορφο φυτό. Τα πρώτα ελιξήρια των κομπογγιανητών γιατρών είχαν σιρόπι αλθαίας. Ηξεραν σίγουρα ότι μόνο καλό θα κάνει στους σθενείς.Παιδιά στην ηλικία της αλλαγή των νεογγιλών δοντιών τους μπορούν να μασούν ξερή ρίζα Αλθαίας για να βγάλουν γερά δόντια.Η ρίζα είναι μαλακή αλλά δεν κόβεται εύκολα, ώστε να την καταπιούν και δεν κινδυνεύει το παιδί.

Ραβέντι

Το Ρήο ή αλλοιώς ευρύτερα γνωστό σαν Ραβέντι είναι ιθαγενές φυτό του Θιβέτ. Εκεί μεγαλώνει πάρα πολύ , μπορεί να φτάσει σε ύψος τα δύο μέτρα. Το χαρακτηριστικό του φυτού είναι πως όταν πάρει όλη του την ανάπτυξη δεν έχει σχεδόν ρίζες. Αυτές καταστρέφονται και ζει από τα παράριζα που εν τω μεταξύ έχει αναπτύξει. Οι βλαστοί του και τα κλαδιά του είναι πολύ χοντρά και ο φλοιός του ρουφάει πολύ νερό και γίνεται σαν σφουγγάρι.Τα άνθη του βγαίνουν στην κορυφή του φυτού, πολλά μαζί σαν χριστουγενιάτικο δέντρο. Τα ρίζώματά του είναι εκείνα που χρησιμοποιούν στην φαρμακοβιομηχανία.