Το Μάραθο ή Αμαραθιά είναι γνωστή από την αρχαιότητα όχι μόνο στην Ελάδα αλλά και στην Κίνα, την Ινδία, την Αίγυπτο. Στην Ελλάδα ο Πλίνιος του αποδείδει 22 θεραπευτικές ιδιότητες και έλεγε πως τα φίδια τρώνε μάραθο όταν αλλάζουν δέρμα. Ο Διοσκουρίδης έδινε στους αρρώστους που είχαν προβλήματα κύστης, μάραθο. Το έκανε δε και συγκεκριμμένο, μάραθο για όσους ουρούν σταγόνα σταγόνα, όπως έλεγε χαρακτηριστικά. Οι δε Κινέζοι και οι Ινδοί θεωρούσαν το μάραθο σαν αντίδοτο για τα δαγκώματα των φιδιών και των σκορπιών.

Η Αντράκλα ή Γλυστρίδα είναι ένα φύτο που πολλαπλασιάζεται εύκολα και γρήγορα. Σταματάει την δίψα με δύο φυλλαράκια κάτω από την γλώσσα και κάνει καλό στον άνθρωπο στα ζώα και στα πουλιά. Έχει πολλά Ω3 φυτικού λιπαρού οξέους και καταπολεμά μέχρι και καρδιακά νοσήματα. Γνωστή από την αρχαιότητα που την χρησιμοποιούσαν για πάρα πολλές παθήσεις. Αρχίζοντας από την παιδική ηλικία που οι μητέρες την έδιναν σαν ορεκτικό στα παιδιά που δεν είχαν όρεξη. Συνεχίζοντας στους ανθρώπους με πέτρες στη χολή και στα νεφρά και τελειώνοντας σε ασθενείς με καρδιακά νοσήματα.

Η ταπεινή τσουκνίδα που είναι πανταχού παρούσα, αυτό το ταπεινό φυτό έχει αφάνταστες θεραπευτικές ιδιότητες.Το "αυστηρό" αυτό φυτό που δεν μπορούμε να το κόψουμε με γυμνά χέρια λόγω κνισμού, έχει το μυρμηγικό όξυ για να προφυλάσεται από τους επιδρομείς που θέλουν να το κόψουν. Αυτές οι λεπτότατες βελόνες που περιέχει στον κορμό και τα φύλλα της καταστρέφονται όταν τριφτούν ή βράσουν και μπορούμε να φάμε σαν σαλάτα τα φύλλα της τσουκνίδας και να πάρουμε τα θρεπτικά συστατικά της. Η ταπεινή τσουκνίδα έσωσε την ζωή πολλών ανθρώπων στην κατοχή και να ένας λόγος για να την ευγνωμονούμε.

Το γλυκάνισο που το βρίσκουμε σε κέικ και ψωμιά και ξεφουσκώνει το έντερο αλλά και το στομάχι από δυσπεψία και αέρια, είναι ένα μικρούλικο μονοετές φυτό αλλά με θαυματουργές ιδιότητες. Οι Ρωμαίοι με τα πλουσιοπάροχα γεύματα που έτρωγαν πολλές φορές την ημέρα, έτρωγαν μετά από αυτά γλυκάνισο σαν σπόρους ή μέσα σε κέικ για την βαρυστομαχιά.Με σπόρους γλυκάνισου αρωματίζουν επίσης και το ούζο, διάφορα λικέρ, σούπες, σαλάτες, χορτόπιτες. Με το αιθέριο έλαιό του αρωματίζουν σαπούνια πολυτελείας και οδοντόπαστες.

Το ελαιόλαδο η απλά λάδι και το σησαμέλαιο είναι τα δύο λάδια που μπορεί κανείς να τα γευτεί έτσι ακριβώς όπως βγαίνουν από τη φύση χωρίς καμμία επεξεργασία και ειδικά το ελαιόλαδο απορροφάται από τον ανθρώπινο οργανισμό πανεύκολα και μας τροφοδοτεί με όλα τα καταπληκτικά συστατικά του για μακροζωία. Μόνο το μητρικό γάλα το συναγωνίζεται.Μαζί με την Ισπανία και την Ιταλία που μας συναγωνίζονται στην παραγωγή ελαιολάδου, προμηθεύονται αυτό το προιόν οι χώρες της ευρώπης. Η Ελλάδα παράγει το πιό ποιοτικό ελαιόλαδο και πραγματικά είναι ασυναγώνιστο.

Η ελιά ή αλλοιώς ελαία, είναι το δέντρο που δίνει στην διατροφή των ελλήνων τα πολύτιμα συατατικά του για την μακροζωία τους. Είναι τόσα πολλά τα οφέλη από την ελιά που έχουν χιλιοτραγουδιστεί και τραγουδιούνται ακόμα μέχρι και σήμερα. Από τα φύλλα μέχρι τον καρπό η ελιά προσφέρει υγεία και μακροημέρευση. Ακόμα και να την βλέπεις την ελιά σου δημιουργεί ήρεμα συναισθήματα. Ίσως είναι το δέντρο που έχει ζωγραφιστεί από καλλιτέχνες σε όλη την γη, περισσότερες φορές από όλα τ άλλα.

Η καταγωγή του είναι από την Ινδία και το Ιράν και σήμερα καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του κόσμου. Η ονομασία "βασιλικός" του αποδόθηκε καθώς, σύμφωνα με θρύλο, φύτρωσε στο σημείο όπου ο Μέγας Κωνσταντίνος και η μητέρα του Αγία Ελένη ανακάλυψαν τον Τίμιο Σταυρό.Με την ονομασία βασιλικός είναι γνωστά και άλλα είδη που βρίσκονται σε τροπικές περιοχές. Είναι θάμνοι μικρού ύψους και καλλιεργούνται και ως καλλωπιστικοί. Ένα από τα είδη αυτά έχει την ονομασία φυτό του πυρετού και στις περιοχές της Δυτικής Αφρικής χρησιμοποιείται ως αντιπυρετικό.

Ο Απήγανος ήταν γνωστός από την αρχαιότητα σαν το φυτό που είναι αντίδοτο στις δηλητηριάσεις που τότε ήταν πολύ συχνές μεταξύ των αντιπάλων βασιλιάδων ή αρχόντων γενικότερα. Μάλιστα ο Αθήναιος έλεγε ότι, ο τύραννος της Ηρακλείας του Πόντου, ο Κλέαρχος, συχνά δηλητηρίαζε στα συμπόσια τους τους ευγενείς και τους προσκαλεσμένους του και όταν σφάδαζαν από τους πόνους, εκείνος γελούσε. Το έμαθαν πιά οι προσκεκλημμένοι του και έπαιρνα Απήγανο πριν από τα γεύματά του και έκαναν πως πόναγαν. Μερικοί δε "πέθαιναν" κιόλας και τους έβγαζαν έξω οι υπηρέτες.

Ο Διοσκουρίδης βάπτισε το αγριμόνιο "ευπατόριο" για να τιμήσει το βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη τον ευπάτορα επείδη είχε πολλές γνώσεις βοταθεραπευτικής. Ένας πάπυρος που βρέθηκε 26 αιώνες πρίνα πό σήμερα το χρησιμοποιούσαν σε παθήσεις των ματιών. Είναι φυτό που το συνατούμε σε μέρη που διατηρούν υγρασία. Έχει άνθη κίτρινα που βγαίνουν το καλοκαίρι και φύλλα οδοντωτά. Οι καρποί του είναι τριχωτοί και κολλούν στα ρούχα. Στη φαρμακοποιία χρησιμοποιούνται και τα φύλλα και τα άνθη.

Τα ριζώματα της γνωστής αγριάδας, το βάσανο κάθε κήπου, φημίζονται για την διουρητική τους ενέργεια για αυτό χρησιμοποιούνται όταν έχουμε πέτρες στα νεφρά ή στη χολή. Τα ζώα, σκύλοι και γάτες τρώνε φύλλα αγριάδας όταν έχουν προβλήματα στη κοιλιά τους ή όταν θέλουν να κάνουν εμετό, κυρίως οι γάτες που με τον καθαρισμό τους τρώνε και τρίχες που με αυτό τον τρόπο τις κάνουν ένα μπαλάκι και θέλουν να τις βγάλουν από μέσα τους.

Την αρχαγγελική μπορούμε να την κόψουμε το Σεμπτέβριο και να πάρουμε την ρίζα της και τους σπόρους της. Φυτρώνει δίπλα σε νερό αλλά μπορούμε να την μεταφυτέψουμε και σε γλάστρα με επιτυχία. Το λάδι που έχει η ρίζα της και τα κοτσάνια της χρησιμοποιούνται σε μαρμελάδες , τσίχλες και σε ποτά και τα στελέχη του κορμού χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική. Αν κόψετε ρίζες αρχαγγελικής και είναι παχιές τις κόβουμε σε μάκρος και τις ξεραίνουμε. Μετά τις βάζουμε σε γυάλινα αεροστεγή δοχεία για να διατηρηθούν. Αν όλα είναι σωστά μπορεί να τις διατηρήσουμε για χρόνια.

Η καλέντουλα είναι ένα φυτό που είναι αυτοφυές στην Ελλάδα αλλά καλλιεργείται ως καλλωπιστικό.Ονομάζεται και νεκρολούλουδο. Το φυτό έχει φύλλα αντίθετα που όταν τα τρίψει κανείς δίνουν μια χαρακτηριστική μυρωδιά. Η καλλιέργεια του φυτού αυτού με τους πολλούς σπόρους είναι πανεύκολη. Τα άνθη της έχουν ένα ζωηρό κίτρινο έως πορτοκαλί χρώμα που μπορεί να αντικαταστήσει το κρόκο (σοφράν) στα φαγητά. Η κίτρινη ουσία του φυτού μοιάζει με την καροτίνη έχει δε και λίγο αιθέριο έλαιο. Τα άνθη του φυτού περιέχουν "χοληστερίνη". Το μπάνιο με άνθη καλέντουλας ξεκουράζει τα πονεμένα πόδια.

Η Γεντιανή φυτρώνει από πολύ παλιά στην Ελληνική γη. Ο κένταυρος Χείρων την χρησιμοποιούσε, λένε, σαν φάρμακο. Είναι τόσο παλιό αυτοφυές φυτό στη χώρα μας. Υπάρχουν πάνω από 180 είδη Γεντιανής που φυτρώνουν σε όλα τα κλίματα και σε όλες σχεδόν τις περιοχές. Στη Νότια Αμερική και στη Νότια Ζηλανδία το χρώμα των λουλουδιών της είναι κόκκινο. Στην Ευρώπη το χρώμα των λουλουδιών της είναι μπλέ, υπάρχουν και κίτρινα και άσπρα αλλά είναι πιο σπάνια.

Το υπερικό ή αλλοιώς σπαθόχορτο ή βάλσαμο ή βαλσαμόχορτο το συναντάμε σε πολλά μέρη στην Ελλάδα. Φύεται σε κάμπους, λόφους, φράχτες και γενικά σε ακαλλιέργητους τόπους. Είναι φυτό που φτάνει σε ύψος τους 80 πόντους με στέραιο στέλεχος, όρθιο, κυλινδρικό με δυό γραμμές που εξέχουν κατά μήκος.Τα φύλλα του είναι μικρά, πολλά, ωοειδή, μακρουλά ωχροπράσινα και διαφανή και φέρουν σκούρα στίγματα στις άκρες. Το αφέψημά του καταπραύνει και λένε πως είναι άριστο αντικαταθλιπτικό.

Ο γιατρός Χρύσιππος αφιέρωσε την ζωή του στο λάχανο και τις φαρμακευτικές και θεραπευτικές του ιδιότητες. Τα φύλλα και το ζουμί του είναι τα πιό χρήσιμα μέρη. Και ποιός δεν έχει φάει λάχανο. Πόσοι όμως ξέρουμε ότι ο Πυθαγόρας αναφέρει τις μαλακτικές ιδιότητές του.Ο Κάτων θεωρούσε το λάχανο αντικαρκινικό και λίγο πολύ και σήμερα οι επιστήμονες του αποδίδουν τέτοιες ιδιότητες. Θαυματουργό λοιπόν το ταπεινό λαχανάκι μας.Οι ψάλτες και οι τραγουδιστές που βράχνιαζαν έτρωγαν βραστό λάχανο για να διώξουν την βραχνάδα. Το λάχανο είναι το πιό δυνατό φάρμακο για την αυπνία και την νευρική διαταραχή.

Στη φαρμακευτική είναι γνωστό σαν το φυτό με τις περισσότερες φαρμακευτικές ιδιότητες. Πάρα πολλά πειράματα που γίνονται από το 1887 έχουν αποδείξει τις βακτηριοκτόνες ιδιότητες του θυμαριού σε μικρόβια και βάκιλλους.Ο βάκιλλος του άνθρακαμε το λάδι του θυμαριού αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά. Το ίδιο αποτελεσματικά κατά Morel αντιμετωπίζεται και ο σταφυλόκοκκος και η δεφτερίτιδα και ο μηνιγγιτιδόκοκκος. Το 1663 ήταν πολύ διαδεδομένη μια συνταγή σούπας από μπύρα και θυμάρι που τόνωνε την αυτοπεποίθηση του ατόμου.

Η καρυδιά, ένα από τα πιό ευλογημένα δέντρα του τόπου μας. Έχει πλήθος θεραπευτικές ιδιότητες όχι μόνο για τον άνθρωπο αλλά και για τα ζώα.Πολλές φορές τα ζώα που πάσχουν από ακαρίδες και ταινία, τρώνε άγουρα καρύδια.Κάθε φορά που το έβλεπα αναρωτιόμουν γιατί τα τρώνε, μέχρι που είδα τα κόπρανα αυτών των ζώων την άλλη μέρα και το κατάλαβα.Καταπολεμούσαν με αυτό τον τρόπο τα παράσιτα των εντέρων και την ταινία.

Είναι ένα καλάμι που μοσχομυρίζει και φυτρώνει κυρίως στην Λακωνική γη, κοντά στον Ευρώτα.Το αιθέριο λάδι του χρησιμοποιείται στην φαρμακευτική, ζαχαροπλαστική και ακούστε, με αυτό διατηρούνται οι γούνες! Το ρίζωμα του φυτού είναι αυτό που χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς. Το φυτό αυτό έχει ιδιότητες αρωματικές, τονωτικές, στομαχικές και κατά του κατάρρου. Είναι φυτό ποώδες με ρίζωμα οριζόντιο κυλινδρικό. Ως αρωματικό χρησιμοποιείται στην ζαχαροπλαστική, στην ποτοποιία και στη ζυθοποιία.

Ένα δίστιχο στη Κρήτη λέει."Εγώ είμαι χόρτο του θεού. Με λένε Γοργογιάννη. Και όποιος με βράσει και με πιεί, όπου πονεί θα γιάνει. Αυτά λένε για την Λουίζα ή το λεμονόχορτο ή το γοργογιάννη.Η μυρωδιά των φύλλων της είναι υπέροχη και κατευναστική.Την Λουίζα την χρησιμοποιούσαν από τα αρχαία χρόνια όλοι οι λαοί σε "μαγικές " αλοιφές, σαν καλλυντικό, και για 30 ακόμα εχθρούς της υγείας μας.

Το φυτό έχει ύψος περίπου 15 πόντους.Μπορεί σε βροχερές εποχές να φτάσει μέχρι τους 30 πόντους και φυτρώνει παντού στην ελλάδα. Δεν καλλιεργείται αλλά πλουτίζει τον κήπο σας γιατί μαζεύει έντομα ωφέλημα.Τα φύλλα είναι φαγώσιμα κυρίως τα τρυφερά του. Η γεύση του είναι λίγο πικρούτσικη και μοιάζει λίγο με την του σπανακιού. Χρησιμοποιούμε και τα φύλλα του και τα σπόρια του που τα μαζεύουμε στο τέλος του φθινόπωρου. Το πεντάνευρο το χρησιμοποιούσαν σαν επουλωτικό πληγών από την αρχαιότητα, εξ αιτίας της πηκτικής ιδιότητας που έχει. Το ονομάζουν και φυτό του στρατιώτη.

Η παχιά ευλύγιστη ρίζα του άγριου γκίνσενγκ συνήθως έχει δυό παχιά σκέλη από τα οπία ξεπηδούν πολλά μικρά ριζώματα. Στη κορυφή της ρίζας υπάρχει ο "λαιμός", που στην πραγματικότητα είναι ένα μικρόρίζωμα. Πολλές ρίζες έχουν σχήμα ανθρώπου. Η γεύση της ριζας είναι ελαφρά πικρή με κάποια αρωματική γλυκάδα.Όπως μεγαλώνει κάνει και μιά ρυτίδα στο "λαιμό" και από εκεί μετράνε την ηλικία του φυτού. Το φυτό ζεί πολλά χρόνια. Βρέθηκε φυτό που εκτιμήθηκε η ηλικία του στα 400 χρόνια. Η ρίζα του άγριου φυτού είναι ευλύγιστη αντίθετα από τα καλλιεργημένα που είναι μάλλον άκαμπτη.

Το γκί είναι μέσα στα 100 πιό χρήσιμα φυτά του πλανήτη μας.Όσοι μένουν κοντά σε δάσος με βελανιδιές καλό θα είναι να μαζέψουν μερικά κλαδιά στο τέλος του φθινοπώρου. το καλύτερο θεωρείται το γκί που φυτρώνει σε βελανιδιές. Όσοι μένουν Αθήνα μπορούν να το αγοράσουν τα χριστούγεννα και να στολίσουν τα σπίτια τους. Όταν κάποιος βρίσκεται κάτω από ένα κλαράκι γκί στις γιορτινές χριστουγεννιάτικες μέρες πρέπει να του χαρίσουμε ένα φιλί. Οι φαρμακευτικές ιδιότητες του γκί είναι πολλές. Οι άσπροι καρποί καλύτερα να τους πετάμε γιατί είναι δηλητηριώδες άρα και επικίνδυνοι.

Ο Δυόσμος χρησιμοποιείται παντού, από τις οδοντόκρεμες έως τα φαγητά μας.Γίνεται κεφτεράκι χωρίς δυόσμο; Αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε μια νοικοκυρά , όχι απαραιτήτως μαγείρισσα. Το έγχυμα του δυόσμου μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ένα προβληματικό δέρμα. Με το αιθέριο έλαιο αρωματίζουμε παστίλιες δυόσμου και πουλιούνται στα φαρμακεία σαν παστίλιες για το λαιμό. Πολλοί πιστεύουν ότι ένα ποτηράκι λικέρ Δυόσμου τονώνει το νευρικό σύστημα.

Ο αρχαίος Έλληνας ιατρός Διοσκουρίδης έγραφε από την κάππαρη, τα φύλλα και την ρίζα για τα πρηξίματα. Το λουλούδι του φυτού, που είναι η γνωστή μας κάππαρη που τρώμε με το φαγητό μας ή στις σαλάτες μας, ζεί μόνο μιά μέρα και μετά μαραίνεται, σαν τα λουλούδια του κάκτου. Έχει δυνατή μυρωδιά που ωφείλεται στο κιτρικό όξυ που περιέχει. Αν το ακουμπήσετε κατά λάθος, μας επιτείθεται εκτοξεύοντας προς το μέρος μας ένα υγρό που δεν είναι τοξικό αλλά θέλει αμέσως πλύσιμο στο σημείο γιατί μετά μας πιάνει φαγούρα αλλά περνάει εύκολα.

Το δέντρο ευκάλυπτος που φυτρώνει στην Αυστραλία και είναι αποκλειστική τροφή των κοάλα, φυτρώνει και στη χώρα μας και αποστραγγίζει τα υγρά εδάφη με την πολύ μεγάλη έξάτμησή του καθαρίζοντας τον αέρα και εξυγιαίνοντας τον τόπο. Τα φύλλα του ευκαλύπτου βράζονται και αναπνέουμε από πάνω από τους ατμούς όταν έχουμε βλεννώδεις εγκρίσεις. Σε περιπτώσεις χρονίας βροχίτιδας ακόμα και φυματιώσεως των πνευμόνων ο ευκάλυπτος βοηθάει πολύ.Εξωτερικά , είναι ένα τοπιό τονωτικό, απολυμαντικό και επουλωτικό.

Ο κρόκος είναι ένας είδος κρίνου που περιέχει μια κίτρινη χρωστική ουσία τόσο δυνατή που αρκεί μια σταγόνα για να κιτρινίσει 100 κιλά νερό. Με αυτό το χρώμα έβαφαν κίτρινα τις τοιχογραφίες του Βυζαντίου. Είναι ανεξίτηλο σαν χρώμα, δεν βγαίνει με τίποτα. Ο κρόκος έχει πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες και είναι πολύ ακριβός. Είναι δε τοξικός όταν ξεπεραστεί η δόση και προκαλεί αιμορραγίες ακόμα και τον θάνατο. Χρησιμοποιείται για χρωματισμό τροφίμων στην τυροκομεία, στην ποτοποιία και στη φαρμακευτική.

Η Ιτιά φυτρώνει σε υγρά δάση, στις όχθες ποταμών και λιμνών. Ανθίζει την άνοιξη και η καλύτερη εποχή να μαζέψουμε τα φύλλα της είναι ο Μ'αιος και ο Ιούνιος. επειδή είναι χρήσιμα και οι φλούδα της καλύτερα να την κόψουμε με ένα μαχαίρι από τον Φλεβάρη μέχρι τον Μάρτη. Κόβουμε την φλούδα της με ένα κοφτερό μαχαίρι. Αν ψάξετε θα βρείτε και στα καταστήματα ειδών διατροφής ή βοτανοκαταστήματα.

Αλθαία η άκακη, θα την ονομάσω εγώ, γιατί δεν έχει παρενέργειες αυτό το φυτό. Είναι ΑΤΟΞΙΚΗ. Οι γιατροί της αρχαιότητας, Διοσκουρίδης, Ιπποκράτης, Γαληνός την ήξεραν από τότε. Τι υπέροχο φυτό. Τι πανέμορφο φυτό. Τα πρώτα ελιξήρια των κομπογγιανητών γιατρών είχαν σιρόπι αλθαίας. Ηξεραν σίγουρα ότι μόνο καλό θα κάνει στους σθενείς.Παιδιά στην ηλικία της αλλαγή των νεογγιλών δοντιών τους μπορούν να μασούν ξερή ρίζα Αλθαίας για να βγάλουν γερά δόντια.Η ρίζα είναι μαλακή αλλά δεν κόβεται εύκολα, ώστε να την καταπιούν και δεν κινδυνεύει το παιδί.

Το Ρήο ή αλλοιώς ευρύτερα γνωστό σαν Ραβέντι είναι ιθαγενές φυτό του Θιβέτ. Εκεί μεγαλώνει πάρα πολύ , μπορεί να φτάσει σε ύψος τα δύο μέτρα. Το χαρακτηριστικό του φυτού είναι πως όταν πάρει όλη του την ανάπτυξη δεν έχει σχεδόν ρίζες. Αυτές καταστρέφονται και ζει από τα παράριζα που εν τω μεταξύ έχει αναπτύξει. Οι βλαστοί του και τα κλαδιά του είναι πολύ χοντρά και ο φλοιός του ρουφάει πολύ νερό και γίνεται σαν σφουγγάρι.Τα άνθη του βγαίνουν στην κορυφή του φυτού, πολλά μαζί σαν χριστουγενιάτικο δέντρο. Τα ρίζώματά του είναι εκείνα που χρησιμοποιούν στην φαρμακοβιομηχανία.

Η ρίγανη η πόα που μεγαλώνει σε βράχια και σχεδόν χωρίς νερό γεμίζει το τόπο με την μυρωδιά της και τα μωβ ανθάκια της. Οι αρχαίοι Έλληνες την χρησιμοποιούσαν στο πρωινό του ρόφημα αλλά επίσης και όταν στραβολαίμιαζαν σαν κατάπλασμα.
Ο Αριστοτέλης έγραφε ότι αν τύχαινε και κάποιο τραυματισμένο από βέλος κυνηγού κατσίκι έτρωγε ρίγανη, η πληγή του έκλεινε.
Το όνομα της ρίγανης προέρχεται από τις λέξεις όρος και γάνος (λαμπρότητα), φυτό δηλ. που λαμπρύνει το βουνό.

Ραδίκι ή αλλοιώς ταραξάτο.Φύεται παντού. Όταν ήμουν μικρή είχα παίξει πολλές φορές με τους σπόρους του που μεταφέρονται από τον αέρα μαζί με ένα απλό χνούδι.Το λέγαμε "κλέφτη" και το κυνηγάγαμε μέχρι να το τσακώσουμε.
Που να ήξερα τότε πόσο χρήσιμο είναι αυτό το ταπεινό φυτό.
Είναι η απόδειξη της αγάπης του θεού σε εμάς γιατί όλα τα γιατρεύει.

Το θαυμαστό δεντρολίβανο, το καλύτερο αρωματικό των φαγητών μας.
Πολλοί δεν ξέρουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες το έβαζαν, σαν στεφάνι, στο κεφάλι τους όταν είχαν να κάνουν μια πνευματική εργασία.Ιδίως οι μαθητές το χρησιμοποιούσαν για τις μελέτες τους στις εξετάσεις.
Αυτό γινόταν γιατί αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος στο σημείο που το τοποθετούμε.
'Εχει επίσης την ικανότητα να αυξάνει την ανάπτυξη των μαλλιών.
Παλιά έκαιγαν δεντρολίβανο μαζί με Κέδρο για την απολύμανση των θαλάμων στα νοσοκομεία.

Η γνωστή γλυκόριζα είναι φυτό που φύεται από μόνο του στην Ελλάδα, (υπάρχει πολύ γλυκόριζα στη Σάμο), στην Ισπανία , στη Μικρά Ασία και στη νότια Ρωσία.
Τα μέρη του φυτού που είναι χρήσιμα είναι οι ρίζες του που έχουν μια πολύ γλυκιά γεύση και γίνεται προσθήκη από αυτά σε διάφορα φάρμακευτικά σκευάσματα.
Το φυτό, όταν δεν γίνεται εκμετάλλευση είναι ένα ζιζάνιο που δεν εξοντώνεται εύκολα.
Οι γνωστές μαύρες παστίλιες για το λαιμό γίνονται από την γιάμπολη και είναι ευραίως γνωστές από την αρχαιότητα.

Η αγριάδα, φυτρώνει παντού σε κήπο ή κτήμα και δεν ξεφυτρώνεται με τίποτα.
Οι ρίζες της είναι πολύ δυνατές και έρπουσες και οι ποιό πολλοί από εμάς την λέμε ζιζάνιο και είναι.
Οι σκύλοι και οι γάτες τρώνε αγριάδα όταν πονάει η κοιλιά τους. .
Αλλά τα ριζώματά του κάνουν καλό και σ΄εμάς αν τα πιούμε.
Λόγω της διουρητικής του δράσης μπορεί ακόμα και να εξαλείψει και πέτρες στα νεφρά ή στην χολή.

Αδίαντο ή πολυτρίχι και όλες αυτές οι ονομασίες γιατί φυτρώνει κοντά σε πολύ νερό. Μπορεί να γεμίσει σε μικρό χρονικό διάστημα όλο το γύρω χώρο και ο βλαστός του είναι σαν τρίχα από το κεφάλι μας, στη βάση χοντρή και λεπταίνει όσο φτάνει στη κορυφή του φυτού.
Από τα αρχαία χρόνια τονώνει τα μαλλιά και σταματάει την τριχόπτωση και την πιτυρίδα.

Είναι δύσκολο να "πιάσει" σε άλλο μέρος εκτός και αν το φυτέψετε αμέσως και το έχετε πάντα με νερό καθημερινά και σε ημισκιά.

Αρωματικό βότανο που φτάνει περίπου τα 50 εκ. ύψος με πολύ λεπτά φύλλα και άσπρο άνθος. Μονοετές φυτό και στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας αυτοφυές. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες είναι γνωστές από την αρχαιότητα.Το χαμομήλι περιέχει δεκάδες ωφέλιμα φυτικά θρεπτικά συστατικά και μέταλλα.