Ο Απήγανος ήταν γνωστός από την αρχαιότητα σαν το φυτό που είναι αντίδοτο στις δηλητηριάσεις που τότε ήταν πολύ συχνές μεταξύ των αντιπάλων βασιλιάδων ή αρχόντων γενικότερα. Μάλιστα ο Αθήναιος έλεγε ότι, ο τύραννος της Ηρακλείας του Πόντου, ο Κλέαρχος, συχνά δηλητηρίαζε στα συμπόσια τους τους ευγενείς και τους προσκαλεσμένους του και όταν σφάδαζαν από τους πόνους, εκείνος γελούσε. Το έμαθαν πιά οι προσκεκλημμένοι του και έπαιρνα Απήγανο πριν από τα γεύματά του και έκαναν πως πόναγαν. Μερικοί δε "πέθαιναν" κιόλας και τους έβγαζαν έξω οι υπηρέτες.

Το υπερικό ή αλλοιώς σπαθόχορτο ή βάλσαμο ή βαλσαμόχορτο το συναντάμε σε πολλά μέρη στην Ελλάδα. Φύεται σε κάμπους, λόφους, φράχτες και γενικά σε ακαλλιέργητους τόπους. Είναι φυτό που φτάνει σε ύψος τους 80 πόντους με στέραιο στέλεχος, όρθιο, κυλινδρικό με δυό γραμμές που εξέχουν κατά μήκος.Τα φύλλα του είναι μικρά, πολλά, ωοειδή, μακρουλά ωχροπράσινα και διαφανή και φέρουν σκούρα στίγματα στις άκρες. Το αφέψημά του καταπραύνει και λένε πως είναι άριστο αντικαταθλιπτικό.

Είναι ένα καλάμι που μοσχομυρίζει και φυτρώνει κυρίως στην Λακωνική γη, κοντά στον Ευρώτα.Το αιθέριο λάδι του χρησιμοποιείται στην φαρμακευτική, ζαχαροπλαστική και ακούστε, με αυτό διατηρούνται οι γούνες! Το ρίζωμα του φυτού είναι αυτό που χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς. Το φυτό αυτό έχει ιδιότητες αρωματικές, τονωτικές, στομαχικές και κατά του κατάρρου. Είναι φυτό ποώδες με ρίζωμα οριζόντιο κυλινδρικό. Ως αρωματικό χρησιμοποιείται στην ζαχαροπλαστική, στην ποτοποιία και στη ζυθοποιία.

Το φυτό έχει ύψος περίπου 15 πόντους.Μπορεί σε βροχερές εποχές να φτάσει μέχρι τους 30 πόντους και φυτρώνει παντού στην ελλάδα. Δεν καλλιεργείται αλλά πλουτίζει τον κήπο σας γιατί μαζεύει έντομα ωφέλημα.Τα φύλλα είναι φαγώσιμα κυρίως τα τρυφερά του. Η γεύση του είναι λίγο πικρούτσικη και μοιάζει λίγο με την του σπανακιού. Χρησιμοποιούμε και τα φύλλα του και τα σπόρια του που τα μαζεύουμε στο τέλος του φθινόπωρου. Το πεντάνευρο το χρησιμοποιούσαν σαν επουλωτικό πληγών από την αρχαιότητα, εξ αιτίας της πηκτικής ιδιότητας που έχει. Το ονομάζουν και φυτό του στρατιώτη.

Ραδίκι ή αλλοιώς ταραξάτο.Φύεται παντού. Όταν ήμουν μικρή είχα παίξει πολλές φορές με τους σπόρους του που μεταφέρονται από τον αέρα μαζί με ένα απλό χνούδι.Το λέγαμε "κλέφτη" και το κυνηγάγαμε μέχρι να το τσακώσουμε.
Που να ήξερα τότε πόσο χρήσιμο είναι αυτό το ταπεινό φυτό.
Είναι η απόδειξη της αγάπης του θεού σε εμάς γιατί όλα τα γιατρεύει.