Η ταπεινή τσουκνίδα που είναι πανταχού παρούσα, αυτό το ταπεινό φυτό έχει αφάνταστες θεραπευτικές ιδιότητες.Το "αυστηρό" αυτό φυτό που δεν μπορούμε να το κόψουμε με γυμνά χέρια λόγω κνισμού, έχει το μυρμηγικό όξυ για να προφυλάσεται από τους επιδρομείς που θέλουν να το κόψουν. Αυτές οι λεπτότατες βελόνες που περιέχει στον κορμό και τα φύλλα της καταστρέφονται όταν τριφτούν ή βράσουν και μπορούμε να φάμε σαν σαλάτα τα φύλλα της τσουκνίδας και να πάρουμε τα θρεπτικά συστατικά της. Η ταπεινή τσουκνίδα έσωσε την ζωή πολλών ανθρώπων στην κατοχή και να ένας λόγος για να την ευγνωμονούμε.

Το γλυκάνισο που το βρίσκουμε σε κέικ και ψωμιά και ξεφουσκώνει το έντερο αλλά και το στομάχι από δυσπεψία και αέρια, είναι ένα μικρούλικο μονοετές φυτό αλλά με θαυματουργές ιδιότητες. Οι Ρωμαίοι με τα πλουσιοπάροχα γεύματα που έτρωγαν πολλές φορές την ημέρα, έτρωγαν μετά από αυτά γλυκάνισο σαν σπόρους ή μέσα σε κέικ για την βαρυστομαχιά.Με σπόρους γλυκάνισου αρωματίζουν επίσης και το ούζο, διάφορα λικέρ, σούπες, σαλάτες, χορτόπιτες. Με το αιθέριο έλαιό του αρωματίζουν σαπούνια πολυτελείας και οδοντόπαστες.

Ο Απήγανος ήταν γνωστός από την αρχαιότητα σαν το φυτό που είναι αντίδοτο στις δηλητηριάσεις που τότε ήταν πολύ συχνές μεταξύ των αντιπάλων βασιλιάδων ή αρχόντων γενικότερα. Μάλιστα ο Αθήναιος έλεγε ότι, ο τύραννος της Ηρακλείας του Πόντου, ο Κλέαρχος, συχνά δηλητηρίαζε στα συμπόσια τους τους ευγενείς και τους προσκαλεσμένους του και όταν σφάδαζαν από τους πόνους, εκείνος γελούσε. Το έμαθαν πιά οι προσκεκλημμένοι του και έπαιρνα Απήγανο πριν από τα γεύματά του και έκαναν πως πόναγαν. Μερικοί δε "πέθαιναν" κιόλας και τους έβγαζαν έξω οι υπηρέτες.

Η Γεντιανή φυτρώνει από πολύ παλιά στην Ελληνική γη. Ο κένταυρος Χείρων την χρησιμοποιούσε, λένε, σαν φάρμακο. Είναι τόσο παλιό αυτοφυές φυτό στη χώρα μας. Υπάρχουν πάνω από 180 είδη Γεντιανής που φυτρώνουν σε όλα τα κλίματα και σε όλες σχεδόν τις περιοχές. Στη Νότια Αμερική και στη Νότια Ζηλανδία το χρώμα των λουλουδιών της είναι κόκκινο. Στην Ευρώπη το χρώμα των λουλουδιών της είναι μπλέ, υπάρχουν και κίτρινα και άσπρα αλλά είναι πιο σπάνια.

Στη φαρμακευτική είναι γνωστό σαν το φυτό με τις περισσότερες φαρμακευτικές ιδιότητες. Πάρα πολλά πειράματα που γίνονται από το 1887 έχουν αποδείξει τις βακτηριοκτόνες ιδιότητες του θυμαριού σε μικρόβια και βάκιλλους.Ο βάκιλλος του άνθρακαμε το λάδι του θυμαριού αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά. Το ίδιο αποτελεσματικά κατά Morel αντιμετωπίζεται και ο σταφυλόκοκκος και η δεφτερίτιδα και ο μηνιγγιτιδόκοκκος. Το 1663 ήταν πολύ διαδεδομένη μια συνταγή σούπας από μπύρα και θυμάρι που τόνωνε την αυτοπεποίθηση του ατόμου.

Η καρυδιά, ένα από τα πιό ευλογημένα δέντρα του τόπου μας. Έχει πλήθος θεραπευτικές ιδιότητες όχι μόνο για τον άνθρωπο αλλά και για τα ζώα.Πολλές φορές τα ζώα που πάσχουν από ακαρίδες και ταινία, τρώνε άγουρα καρύδια.Κάθε φορά που το έβλεπα αναρωτιόμουν γιατί τα τρώνε, μέχρι που είδα τα κόπρανα αυτών των ζώων την άλλη μέρα και το κατάλαβα.Καταπολεμούσαν με αυτό τον τρόπο τα παράσιτα των εντέρων και την ταινία.

Αλθαία η άκακη, θα την ονομάσω εγώ, γιατί δεν έχει παρενέργειες αυτό το φυτό. Είναι ΑΤΟΞΙΚΗ. Οι γιατροί της αρχαιότητας, Διοσκουρίδης, Ιπποκράτης, Γαληνός την ήξεραν από τότε. Τι υπέροχο φυτό. Τι πανέμορφο φυτό. Τα πρώτα ελιξήρια των κομπογγιανητών γιατρών είχαν σιρόπι αλθαίας. Ηξεραν σίγουρα ότι μόνο καλό θα κάνει στους σθενείς.Παιδιά στην ηλικία της αλλαγή των νεογγιλών δοντιών τους μπορούν να μασούν ξερή ρίζα Αλθαίας για να βγάλουν γερά δόντια.Η ρίζα είναι μαλακή αλλά δεν κόβεται εύκολα, ώστε να την καταπιούν και δεν κινδυνεύει το παιδί.

Ραδίκι ή αλλοιώς ταραξάτο.Φύεται παντού. Όταν ήμουν μικρή είχα παίξει πολλές φορές με τους σπόρους του που μεταφέρονται από τον αέρα μαζί με ένα απλό χνούδι.Το λέγαμε "κλέφτη" και το κυνηγάγαμε μέχρι να το τσακώσουμε.
Που να ήξερα τότε πόσο χρήσιμο είναι αυτό το ταπεινό φυτό.
Είναι η απόδειξη της αγάπης του θεού σε εμάς γιατί όλα τα γιατρεύει.